سلام من یه دختر ۱۶ ساله هستم و وابستگی عاطفی شدیدی به مادرم دارم .راستش ازین که روزی نباشه خیلی میترسم و این ترس الان خیلی زیاد شده .اصلا تو هیچ کاری تمرکز ندارم. میخواستم بدونم اول چه شکلی این فکر رو از خودم دور کنم و اینکه چطور وابستگیمو کم کنم؟
سلام من یه دختر ۱۶ ساله هستم و وابستگی عاطفی شدیدی به مادرم دارم .راستش ازین که روزی نباشه خیلی میترسم و این ترس الان خیلی زیاد شده .اصلا تو هیچ کاری تمرکز ندارم. میخواستم بدونم اول چه شکلی این فکر رو از خودم دور کنم و اینکه چطور وابستگیمو کم کنم؟
با سلام خدمت شما دوست عزیز
ظاهرا این نوعی از نگرانی است که نیازمند بررسی و ارزیابی دقیقتر و دریافت درمان و راهکارهای مداخله ای مربوطه می باشد.
بنابراین به شما توصیه می شود هرچه سریعتر برای دریافت کمک حرفه ای از یک روانشناس و درمانگر اقدام نمایید.
اما به طور کلی افکار در ذهن همه وجود دارند و کار ذهن اساسا تولید فکر است.
ما نمی توانیم اینگونه افکار را کنترل کنیم و نانتخاب کنیم که کدامیک به ذهنمان بیایند و کدامیک نیایند و مانع آنها شویم.
اما می توانیم با آگاهی یافتن از آنها، تلاش کنیم که ما بر آنها مسلط شویم نه آنها بر ما و ما را به هر سمت و سویی ببرند.
ما در این زمینه می توانیم انتخاب کننده و تصمیم گیرنده باشیم که با توجه به اهداف و برنامه ها و خواسته هایی که در زندگی داریم، فقط به آن دسته از افکاری بها بدهیم که برای ما کارساز و راهگشا هستند.
و به بقیه آنها کاری نمیتوانیم برایشان انجام دهیم و مانع ما برای رسیدن به اهدافمان و حرکت به سمت خواسته هایمان و کلا داشتن یک زندگی غنی و ارزشمند می شوند، کاری نداشته باشیم.
آنها را به حال خودشان رها کنیم و به آنها فضایی بدهیم که فقط حضور داشته و رفت و آمد کنند و ما هم با آگاه شدن فقط آنها را مشاهده کنیم.
این مسیر نیازمند تقویت قسمت مشاهده گر ذهنمان است که با انجام تمرینهایی می توانید خودتان را در این زمینه توانمند سازید.
یکی از این تمرینات این است که به صورت روزانه و مستمر تایم هایی را در نظر بگیرید و در آن به مدت چند دقیقه چشمانتان را ببندید و افکاری که به ذهنتان می آیند را فقط مشاهده کنید که از یک سمت وارد شده و از سمت دیگر خارج می شوند.
خوشبختانه خاصیت افکار این است که مانند ابرهایی که در آسمان هستند می آیند و عبور کرده و می روند و در حرکت بوده و هیچ یک پایدار و ماندنی نیستند.
ذهن ما هم می تواند مانند همان آسمان گاهی پذیرای ابرهای معمولی و گاهی ابرهای باران زا و سیاه باشد که باعث رعد و برق و بارش می شوند اما آنها هم اجازه حضور می یابند و پس از مدتی ناپدید می شوند.
ذهن ما هم بهتر است تقویت شود که مانند همین هم پذیرای افکار مثبت و خوشایند و هم افکار ناخوشایند و نگران کننده ای باشد که برای ما گاهی آزاردهنده هستند اما می دانیم که فقط یک فکر هستند و دلیلی ندارد از آنها بترسیم و یا مانع آنها شویم و یا به انها اجازه دهیم ما را از ادامه مسیر باز دارند و مانع ما شوند.
نوشته اصلی توسط Sahar kargar
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
قابل درک هست که شرایط سختی رو تحمل میکنین اما در مورد افکار خودتون گزارشات بیشتری در اختیار قرار بدین تا بتونیم بیشتر صحبت کنیم .
1. آیا افکاری مشابه این افکار برای افراد دیگه ای داشتین که مداوم در ذهن شما تکرار بشه ؟
2. اخیرا اتفاق خاصی افتاده که این ترس در شما ایجاد شده ؟
3. میزان وابستگی شما به مادرتون چقدر هست و اینکه آیا می تونید کارهای شخصی خودتون رو به تنهایی در بیرون انجام بدی ؟
4. درشبانه روز چند مرتبه این مورد ذهن شمارو به خودش مشغول میکنه ؟
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟